Koniczyna łąkowa (Trifolium pratense)

W czasach średniowiecznych koniczyna była postrzegana przez chrześcijan jako symbol Trójcy Świętej, wierzono także, że wypleciony z niej wianek zabrany na targ zapewni powodzenie w handlu. Do dziś czterolistna koniczynka pozostaje symbolem szczęścia. Oprócz tego koniczyna zapewnia również zdrowie. Stosowana wewnętrznie i zewnętrznie wspomaga leczenie wielu schorzeń. Wygrywa też z soją w leczeniu zaburzeń hormonalnych u kobiet.

Koniczyna łąkowa, zwana również koniczyną czerwoną, koniczem lub kądziołką, występuje w całej Europie, Azji, Ameryce Północnej i Północnej Afryce. W Polsce rośnie pospolicie. Porasta łąki, pastwiska, pola i przydroża na terenie całego kraju. Uprawia się ją głównie w południowej i południowo-wschodniej części kraju ze względu na bardzo korzystne dla tej rośliny warunki wilgotnościowe. Jest wspaniałą paszą dla zwierząt gospodarskich, bogatą w białko, witaminy i składniki mineralne.

Jest wieloletnią rośliną należącą do rodziny bobowatych. Osiąga wysokość 50 cm, ma podnoszącą się, kanciastą, owłosioną i gałęzistą łodygę. Liście odziomkowe, z długimi ogonkami, składają się z trzech jajowatych lub eliptycznych listków o całych brzegach, z białą plamką na powierzchni. Liście łodygowe mają krótkie ogonki.

Kwitnie od czerwca do września. Motylkowe, grzbieciste...