Słoneczne lato malucha

Niemowlętom i małym dzieciom słońce i ruch na świeżym powietrzu są niezbędne do prawidłowego rozwoju. Pamiętajmy jednak, że skóra malucha jest o wiele delikatniejsza niż nasza, trzeba też bardziej chronić jego oczy i przypominać o piciu odpowiednich ilości napojów.

Słońce dla zdrowia

Niedobór słońca może mieć katastrofalny wpływ na zdrowie najmłodszych. Promienie słoneczne są niezbędne do powstawania w naszej skórze witaminy D3, której niedobory mogą powodować krzywicę, zmiany kostne (niegdyś z tych powodów serwowano bobasom kąpiele słoneczne, dziś wiadomo, że nawet w półcieniu jest wystarczająca ilość promieni), wywoływać apatię lub niczym nieuzasadniony niepokój, brak łaknienia, a nawet zahamować ogólny rozwój. Słońce podnosi też ogólną odporność organizmu, pomaga w gojeniu się ran, schorzeń dermatologicznych (dlatego latem lepiej nie nakładać na ranki czy wysypki opatrunków, plastrów, chyba że jest to absolutnie konieczne), pobudza przemianę materii, poprawia samopoczucie i oczyszcza organizm.

Słońce nie dla zdrowia
Słońce ma jednak i swoje drugie oblicze. Wysusza skórę, przez co osłabia jej warstwy ochronne, może spowodować oparzenia, przegrzać cały organizm, może też w najbardziej drastycznych przypadkach wywołać przebarwienia skóry, przekształcające się z czasem w czerniaki (dzieci, które intensywnie opalały się do 10 roku życia, są o wiele bardziej narażone na zachorowanie na nowotwory skóry, ultrafiolet kumuluje się w naszym ciele, dając o sobie znać – zmarszczkami, przebarwieniami, czerniakiem – w wieku średnim).

Oparzenia
Oparzenia słoneczne u dzieci pojawiają się o wiele szybciej niż u dorosłych (im młodsze dziecko, tym ryzyko oparzeń większe, gdyż cieńsza skóra). Pierwsze objawy pojawiają się najczęściej po 2–4 godzinach po spacerze czy powrocie z plaży: dziecko zaczyna narzekać na piekącą skórę. Ta staje się w różnym stopniu zaczerwieniona, przy silniejszych oparzeniach powstają obrzęki i pęcherze.
 Absolutnie konieczne jest więc przed wyjściem na zewnątrz nasmarowanie skóry odpowiednim kremem z wysokim filtrem (nawet jeśli wybieramy się z bobasem na półgodzinny spacer czy jeśli słońce spogląda zza chmur – ono mimo wszystko operuje promieniami!).
 

Jeśli dojdzie do oparzeń, zastosujmy zimne okłady (mokre ręczniki, woda w aerozolu), specjalne pianki lub emulsje (na przykład z aloesem), można też użyć domowych sposobów: nasmarować skórę maślanką, kefirem, jogurtem naturalnym, purée ziemniaczanym (po wyschnięciu spłukać, nie trzeć skóry, aby jej jeszcze bardziej nie drażnić), przyłożyć plasterek lub skórkę ziemniaka czy ogórka. Dziecko powinno pozostać w chłodnym pomieszczeniu, dużo pić (soki owocowe). Oparzenia zazwyczaj przechodzą samoistnie, po 2–3 dniach, jeśli pojawią się jednak duże pęcherze, należy udać się do lekarza.

Porażenie słoneczne
Maluchy mają gorszą od dorosłych termoregulację, mniej się pocą, nie odprowadzają zbyt efektywnie ciepła. Długa ekspozycja na promienie słoneczne może mieć więc i poważniejsze skutki: przegrzanie i porażenie słoneczne. Dziecko ma wówczas bardzo złe samopoczucie (czasem staje się nadmiernie pobudzone, czasem bardzo senne), boli je głowa, pojawia się gorączka (nieraz bardzo wysoka, do 42 stopni C!), zawroty głowy, oddech przyspiesza, skóra staje się mocno zaczerwieniona, sucha. Mogą pojawić się nudności, wymioty, drgawki, a nawet utrata przytomności.
 
Udar słoneczny zagraża życiu dziecka, należy więc koniecznie wezwać
pogotowie lub pojechać do szpitala. W oczekiwaniu na pomoc ochładzać ciało (letnimi okładami, wszelkie nagłe zmiany temperatury, na przykład zimna kąpiel, są niebezpieczne), podawać napoje, masować stopy i łydki (zakłócone zostało w nich krążenie), ułożyć w pozycji półsiedzącej (jeśli jest zaczerwienione) lub z głową niżej od tułowia (jeśli jest bl