Czarna porzeczka

Czarna porzeczka

Pochodzi z Europy i Azji Środkowej, gdzie do dziś można spotkać jej dziką odmianę, porastającą spore tereny. W porównaniu z innymi roślinami owocującymi została udomowiona stosunkowo późno, zapewne dlatego, że jej liście i owoce wydzielają mocny, drażniący zapach – stąd na przykład w angielskich zielnikach pojawiła się niemal 100 lat po porzeczce czerwonej.

rwi. Dlatego również i dzisiaj jedzenie owoców i picie porzeczkowych soków, a także stosowanie zrobionych z nich leków (takich jak napary, odwary, syropy) zaleca się osobom podatnym na choroby krwi (m.in. w anemii), serca i naczyń krwionośnych, w nadciśnieniu, chorobach reumatycznych, podagrze. Porzeczki działają też przeciwzapalnie w zaburzeniach pracy układu pokarmowego (m.in. zalecane są w chronicznych kolkach i nieżytach na tle niskiej kwasowości). Szwedzcy naukowcy stworzyli na ich bazie bardzo skuteczny lek przeciwbiegunkowy, Pecarin, w którego skład wchodzą suszone i sproszkowane skórki czarnych porzeczek, oraz dostępny czasem i w naszych aptekach ekstrakt zwalczający zakażenia jelitowe. Owoce te wspomagają też pracę wątroby, a zwłasz- cza woreczka żółciowego. Pobudzają apetyt, wzmacniają organizm w trakcie i po ciężkich chorobach, a także w hy-
po- i awitaminozie. Podnoszą odporność na infekcje i ogólną sprawność psychofizyczną. Łagodzą dolegliwości okresu ciąży, zmniejszając ryzyko poronienia czy przedwczesnego porodu. Zarówno świeże, jak i suszone (na przykład w postaci odwaru) zale- cane są w przeziębieniach, gorączce (działają napotnie), stanach zapalnych górnych dróg oddechowych (łagodzą kaszel), w wyczerpaniu fizycznym i umysłowym. Są pomocne w leczeniu stanów zapalnych nerek, kamicy nerkowej, zatrzymaniu moczu, obrzękach spowodowanych zatrzymaniem wody w organizmie (np. w puchlinie wodnej).
Uwaga!
Ze względu na wysoką zawartość kwasów organicznych oraz błonnika jedzenie nadmiernych ilości świeżych owoców nie jest zalecane we wrzodach żołądka, nieżytach żołądka z podwyższonym poziomem kwasu oraz w rozwolnieniach występujących u małych dzieci.

Liście czarnej porzeczki zawierają substancje ściągające, przeciwbakteryjne i przeciwwirusowe. Napary i odwary z nich mają działanie uspokajające, odtruwające i wzmacniające organizm. Wspomagają czynności kory nadnercza, obniżają ciśnienie krwi, usprawniają trawienie i uśmierzają bóle wrzodowe. Pomagają w anemii, miażdżycy, uporczywych migrenach, a nawet przeciwdziałają wypadaniu włosów. Od wieków zwalcza się za ich pomocą szkorbut i awitaminozę.
Działanie lecznicze mają również nasiona – zawierają kwas gammaglobulinowy (więcej nawet niż wiesiołek) regulujący między innymi poziom hormonów u kobiet w okresie przekwitania. Olej pozyskiwany z porzeczkowych nasion (kapsułki z nim bywają dostępne w aptekach) zapobiega też przerostowi gruczołu krokowego u mężczyzn.
I owoce, i liście stosuje się również zewnętrznie – okłady z nich od wieków wspomagają leczenie chorób i stanów zapalnych skóry – na przykład owrzodzeń żylakowych. Po ukąszeniach owadów skutecznie działa przecieranie podrażnionych miejsc rozgniecionymi świeżymi listkami.
Dzięki kwasom organicznym, a także witaminom oraz minerałom porzeczki są znakomitym kosmetykiem – warto je zatem wykorzystywać w tonikach, maseczkach i lotionach do ciała.

Autor: Kasia Bury
Partnerzy:

Wydawca Centrum "REA" Rena Marciniak-Kosmowska. All Rights Reserved. Wszystkie prawa zastrzeżone.
Kopiowanie i powielanie treści lub/i grafiki zawartej w tym serwisie bez zgody autora serwisu jest zabronione i chronione prawem.