Pokrzywa zwyczajna (Urtica dioica L.)

Od tysięcy lat uchodziła za jeden z najskuteczniejszych środków leczniczych, a także – odżywczych. Jej młodziutkie pędy i liście po długiej zimie ratowały ludzi i zwierzęta przed awitaminozą i szkorbutem, uzupełniając ubogą dietę w witaminy i mikroelementy.

Od tysięcy lat uchodziła za jeden z najskuteczniejszych środków leczniczych, a także – odżywczych. Jej młodziutkie pędy i liście po długiej zimie ratowały ludzi i zwierzęta przed awitaminozą i szkorbutem, uzupełniając ubogą dietę w witaminy i mikroelementy.

Liście, łodygi, korzenie oraz nasiona pokrzywy pomagały pozbyć się mnóstwa schorzeń. Cenili ją bardzo Hipokrates oraz Pliniusz, proponując zrobione z ziela napary, odwary oraz miazgę, między innymi jako lek hamujący krwawienia, przyspieszający gojenie się ran, zwalczający zatrucia, „czyszczący krew” oraz przeciwreumatyczny. Dioskorides chwalił ją za moc zwalczania obrzęków gruczołów, zapalenia płuc, wrzodów i czyraków.
Także średniowieczna i późniejsza medycyna klasztorna zalecała zrobione z pokrzywy przetwory w wielu dolegliwościach. Również... erotycznych.

Średnio...