Krwiściąg lekarski (Sanguisorba officinalis) i mniejszy (S. minor)

Krwiściąg lekarski (Sanguisorba officinalis) i mniejszy (S. minor)

Łacińska nazwa rodzajowa krwiściągu pochodzi od słów „sanguis” – krew i „sorbere” – ściągać, co znalazło dosłowne odzwierciedlenie w polskiej nomenklaturze. Od razu zdradza właściwości lecznicze rośliny. Poza tym zwano go u nas krewnikiem, krwawnikiem, krwieściągiem warzywnym, różyczką Panny Marii, sowią strzałą czy żyleńcem. Od wieków rośliny z tego rodzaju były uprawiane w ogrodach ziołowych i tradycyjnie stosowane w lecznictwie i w kuchni.

te;w do użytku zewnętrznego.

W kuchni
W odróżnieniu od kuzyna, który wspomagał domowe kuracje, krwiściąg mniejszy uprawiany był przede wszystkim w celach dopieszczania podniebienia domowników. Jego liście o orzechowym aromacie i delikatnym orzeźwiającym smaku ogórków były chętnie dodawane na surowo do sałatek, zimnych drinków, twarogów, masła, potraw jajecznych oraz jako przyprawa do zup, mięs, pieczonych i grillowanych ryb, sosów, garnirowania czy doprawiania potrawki zamiast pietruszki. Można z niego przyrządzić także oryginalny ocet ziołowy. W potrawach mięsnych i rybnych idealnie komponuje się w mieszankach z rozmarynem i estragonem. Do zup zwykle dodaje się go na początku gotowania, ale pod wpływem temperatury traci swój aromat.
To, że krwiściąg mniejszy jest bardziej preferowany w kuchni, nie znaczy, że nie posiada właściwości leczniczych. Również z jego liści przygotowuje się napary stosowane w zaburzeniach łaknienia i trawienia (biegunki), do oczyszczania ran i w przypadku krwawienia hemoroidów. Wewnętrznie stosuje się go także, podając choremu świeże liście do żucia.

Krwiściąg można z powodzeniem uprawiać w doniczkach. Jeśli chcemy wykorzystać go do celów kulinarnych, musimy dopilnować, by nie rozwinęły się kwiaty. Roślinkę przycina się do wysokości około 15 cm, by liście zachowały świeży i delikatny smak. Nie należy również przesadzać z nawozami – przenawożona roślina straci jędrność, a liście chłodny, ogórkowy aromat i staną się podobne do szpinaku.

UWAGA
Ze względu na obecność garbników, nie zaleca się spożywania krwiściągu w nadmiernych ilościach, czyli ponad 100 g świeżego ziela dziennie. Ziele jest także przeciwskazane w zakrzepicy i przy tendencji do zakrzepów.

PRZEPISY

Masło ziołowe z krwiściągiem mniejszym
75 g masła, 1 i 1/2 łyżki posiekanego krwiściągu, łyżka posiekanej mięty, sól i czarny pieprz, sok z cytryny

Zmieszać razem posiekane zioła. Rozpuścić masło w rondelku, dodać zioła i podgrzewać na bardzo wolnym ogniu przez 10 min. Doprawić solą i pieprzem oraz odrobiną soku z cytryny. Polać masłem rybę z rusztu (najlepiej flądrę lub solę).

Herbatka na gronkowca
3 łyżeczki ziela z krwiściągu lekarskiego zalać pół litra wody. Parzyć 20 minut. Przecedzić, uzupełnić wodą do żądanej objętości. Można stosować do płukania gardła.

Galaretka na trudno gojące się rany, owrzodzenia i oparzenia, przeciwbiegunkowa i przeciwkrwotoczna
Łyżkę żelatyny zalać 350 ml wrzącej wody. Mieszając, energicznie gotować przez minutę. Do wywaru wsypać sproszkowane ziele krwiściągu (łyżka), ziele glistnika (łyżka), kwiat arniki (łyżka), ziele dziurawca (łyżka), korzeń żywokostu (łyżka) i kwiat nagietka (łyżka), wymieszać, pogotować jeszcze 2 min, następnie przelać do słoiczka i przenieść do zimnego miejsca, aby zastygła. Można zażywać 1–2 razy dziennie po 1–2 łyżki. Chore miejsca pokrywać galaretką 3–4 razy dziennie. Stosować też po goleniu w razie stanów zapalnych.

Mieszanka ziołowa
Po łyżce ziela tasznika, ziela lub korzenia krwiściągu, ziela skrzypu i rdestu

Składniki wymieszać. 2 łyżki mieszanki zalać szklanką wrzącej wody. Odstawić na godzinę, przecedzić. Pić 2–3 razy dziennie (lub częściej) po 100–150 ml.

Wskazania: częste krwotoki z nosa, krwawa biegunka, choroba wrzodowa, gruźlica, ostry kaszel, zapalenie płuc, tchawicy i oskrzeli, krwawiączka, krwiomocz, krwotoki oczne, upławy, krwotoki maciczne, choroby skórne.

Nalewka ziołowa
5 ml Azulanu, po 10 ml nalewki z krwiściągu, nalewki z dziurawca, nalewki żywokostowej, nalewki nagietkowej,
nalewki arnikowej i z kory dębowej

Płyny wymieszać. Wlać do butelki ze spryskiwaczem. Przed użyciem wstrząsnąć. Z odległości 10 cm spryskiwać płynem zmiany skórne, uszkodzenia, trudno gojące się rany, owrzodzenia, oparzenia. Leczy też trądzik młodzieńczy i wiele innych schorzeń. W chorobach alergicznych zażywać 5–10 ml preparatu 3 razy dziennie.
Partnerzy:

Wydawca Centrum "REA" Rena Marciniak-Kosmowska. All Rights Reserved. Wszystkie prawa zastrzeżone.
Kopiowanie i powielanie treści lub/i grafiki zawartej w tym serwisie bez zgody autora serwisu jest zabronione i chronione prawem.